Inteligencja emocjonalna: jak ją zrozumieć i rozwijać?

Postrzeganie i zrozumienie emocji, zarówno własnych, jak i innych ludzi, a także efektywne radzenie sobie z negatywnymi uczuciami, stanowią kluczowe umiejętności interpersonalne. Są one również istotnymi elementami inteligencji emocjonalnej. Jak zatem precyzyjnie definiuje się tę formę inteligencji? Czy możliwe jest jej rozwijanie?

Inteligencja emocjonalna (EQ) to skoncentrowane w sobie zdolności do identyfikacji i nazywania emocji własnych oraz rozpoznawania emocji innych osób. Ponadto obejmuje umiejętność adekwatnej reakcji na te emocje [1]. Jednostki o wysokim EQ są więc świadome swoich uczuć i potrafią interpretować emocje innych.

Znaczenie inteligencji emocjonalnej dla naszego życia jest ogromne – dotyczy to zarówno sfery osobistej, jak i zawodowej. Świadomość emocjonalna umożliwia nie tylko skuteczne rozwiązywanie konfliktów i zdobywanie sympatii innych ludzi, ale także efektywne zarządzanie zespołem i motywowanie osób do aktywności.

Początkowo pojęcie inteligencji emocjonalnej pojawiło się w teorii „inteligencji społecznej” Thorndike’a w 1920 roku, a potem, w 1983 roku, w koncepcji Howarda Gardnera [2].

Termin „inteligencja emocjonalna” wprowadzili dopiero w 1990 roku psychologowie z USA, Peter Salovey i John Mayer, uznawani za twórców koncepcji EQ. Wśród innych modeli warto wspomnieć o tych stworzonych przez Bar-On’a, Daniela Golemana oraz Petridesa i Furnhama.